Osmaniye 80

Admin Nombre de messages : 269 Date d'inscription : 07/03/2007

Osmaniye Tarihi

Osmaniye'nin kuruluşu
Padişah Abdulaziz, devletin çöküşünü önlemek amacıyla bir dizi reform yapmıştır. Bu reformlar arasında Gavur Dağları, Kurt dağları, Kozan Dağları ve Kahramanmaraş'a kadar olan bölgedeki Türkmen isyanlarının bastırılması, Zeytun Ermenileri terörünün önlenmesi ile göçebe yaşayan aşiretlerin yerleştirilmesine ilişkin çalışmalar, hem ülkenin, hem de, bölgenin kaderini değiştirmiştir.

Bölgedeki isyan ve terör sorununun çözümlenmesi için askeri yönden Derviş Paşa, siyasi yönden Ahmet Cevdet Paşanın yönetimindeki "Fırka-i İslahiye" adında bir reform ordusu kurulmuştur. Fırka-i İslahiye'nin yöredeki askeri harekatı ve reform çalışmaları Mayıs 1865 (Muharrem 1282) de başlamış, üç yıl gibi çok kısa bir süre sonunda, şubat 1867 (Zilkade 1284) de tamamlanmıştır.

Bu hareket esnasında, Yarpuz'da ki Türküdüzü çatışmalarından başka ciddi çatışma çıkmamış, ağaların ve beylerin hemen hepsi, kendi istekleriyle devlet güçlerine teslim olmuşlardır. Fırka-i İslahiye'de, her aşireti kendi kışlaklarına veya istedikleri yerlere iskan etmiştir. Buna rağmen dönemin ünlü halk ozanı Dadaloğlu'nun, Osmanlı'ya ve Fırka-i İslahiye'ye tepkilerini anlamak mümkün değildir.

Osmaniye'yi fırka-i İslahiye kurmuştur. Osmaniye'nin kuruluş sebeplerinden birincisi, burada, Hacı Osmanlı Köyü adında çok eski bir köyün olması, ikincisi, bu köyün, yörenin en saygın köyü olması, üçüncüsü ve belki de en önemli sebep burasının merkezi konumudur. Adına da zorunlu iskan nedeniyle halkın incinmiş olan gururunun okşanması için, buradaki köyün adı verilmiştir. Bir başka yoruma göre ise, Osmanlı Devletine duyulan saygıdan dolayı "Osmaniye" denmiştir. Osmaniye; "Osmanlılara ait" anlamına geldiği gibi "Osmanlının eli, Osmanlının yurdu" anlamlarını da çağrıştırmaktadır.

Osmaniye, 20 Ağustos 1865 (26 Rebiülevvel 1282) de, Fırka-i İslahiye, Hacı Osmanlı Köyüne geldiği gün fiilen kurulmuştur. Ardından kaza (Kaymakamlık) yapılmıştır. Aynı yıl, Hacı Osmanlı Köyü halkı, şimdiki Hacı Osmanlı Mahallesini, Alibekiroğulları, Bostancıdamı denilen şimdiki Alibekirli Mahallesini, Tecirli'lerden Cırnazlı aşireti de, Rızaiye Mahallesini oluşturdular. Daha sonra Kafkas'lardan gelen göçmenler de, "Dağıstan" denilen, şimdiki Alibeyli Mahallesini kurmuşlardır.

Tecirli, Çenetoğlu ve bugünkü Ceyhan ilçesinin sınırları içinde kalan Cerit Nahiyelerini Osmaniye Kaymakamlığına, Osmaniye Payas (Üzeyir) Sancağına, Payas Sancağı da, Halep Valiliğine bağlanmıştır. Ancak 1867'de Payas, Kozan ve Adana Sancakları, Halep Valiliğinden alınmış, yeni kurulan Adana Valiliğine bağlanmıştır. Bu tarihte Osmaniye'nin nüfusu, nahiyeleriyle beraber 1388 hane, yaklaşık 1388x5=6.940 kişidir.
1872 yılında Osmaniye'nin Kaymakamı, Alibeyli Mahallesine de adı verilen Ali Efendidir. Bu tarihte ilçede; 1 Hükümet Konağı, 1 Cami, 3 Mescit, 1 Medrese ve 45 Dükkan ile 405 hane (yaklaşık 405 x5 =2. 025 nüfus) bulunmaktadır.

Genel Bilgi
Osmaniye kuruluşundan günümüze kadar Avrupa-Asya ve Afrika kıtalarına açılan, Adana-Gaziantep-Hatay yol kavşağında önemli bir yerde gelişmesini sürdürmüştür. Bu konumu nedeni ile önemli idari yapılanmalar görülmektedir.

Türk’lerin 1071 yılında Malazgirt Zaferi ile Anadolu’ya yerleşmesine müteakip 1082 yılında Ulaşlılar Aşireti Toroslar’ın güneyine inmişler, bugünkü Osmaniye’nin Haraz mahallesi mevkisine yerleşmişlerdir. Bu olay Osmaniye’nin kuruluşunun başlangıcı sayılmaktadır.

1. Dünya Savaşının sonunda Osmanlı İmparatorluğunun mağlup olması ve 30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesinin imzalanması ile Çukurova’da müşterek hareket eden İngilizler ile Fransızlar 1918 yılının Aralık ayında başladıkları işgal hareketlerini 25 Aralıkta Osmaniye'nin 27 Aralık da Pozantı’nın işgal edilmesi ile tamamlamışlardır. Bölge halkının başından beri bu işgale karşı koyması Milli Mukavemetin temelini oluşturmuştur. Ayrıca bölge halkını harekete geçiren başka sebepler de mevcuttur. Bunlardan birisi de Fransızların silahlandırılıp himaye ettikleri Ermeniler yüzünden Türk’lerde can, mal, namus emniyeti diye bir şey kalmamıştı. İşte bu durum karşısında halk devletten beklediğini bulamamış, nefsi müdafaa durumuna geçerek bölgede “Çete Harbi”ni başlatmıştır. Bu milli direnişin sonucunda Fransızlara karşı Kovanbaşı ve Kanlı Geçit savaşlarıyla anılan önemli muhabereler cereyan etmiş, bu savaşlarda ağır kayıplar veren Fransa 20 Ekim 1921’de Türkiye ile Ankara Antlaşmasını imzalayarak bölgeyi terk etmeye başlamış, 7 Ocak 1922’de Osmaniye’den çekilerek geldikleri gibi geri gitmişlerdir.

Bu sebeple her yıl 7 Ocak Osmaniye’nin Düşman İşgalinden Kurtuluş günü olarak kutlanmaktadır.

Osmaniye’nin 3 Kasım 1996 tarihinde yapılan Mahalli İdareler Ara Seçimleri (Belediye Başkanlığı) öncesinde İl olması gündeme gelmiş, TBMM’de 23 Ekim 1996 tarihinde yapılan oylamada İl olması karara bağlanmış, 28.10.1996 tarih ve 22801 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmiştir.

Coğrafi Konum
Osmaniye; Akdeniz Bölgesi'nin doğusunda yer alan, aynı bölgenin iklim özelliklerini taşıyan, batıdan kuzeye doğru Orta Toroslar , doğu ve güneydoğu kesiminde Amanos Dağları ile yükselen, kuzey yarımkürede, 30.00-37.08 kuzey enlemi ile 36.13-36.20 doğu boylamları arasında yer alan , Çukurova'ya has zengin tarım toprakları ve geniş ormanları ile şirin bir ildir. Doğusunda Gaziantep, güneyinde Hatay, batısında Adana, kuzeyinde ise Kahramanmaraş illeri vardır. İskenderun körfezine 20 Km. mesafede olup, etrafını çevreleyen dağlarda irili ufaklı onlarca yayla bulunmaktadır. Dört mevsimin bir gün içerisinde yaşandığı nadir bölgelerdendir. Osmaniyemizin merkez sınırları içindeki dağlara coğrafyacılar Amanoslar, halkımız ise Gavurdağları demişlerdir.

İklim
İlimizde iklim, dağlık ve ovalık alanlarda farklılık göstermekle birlikte, tipik Akdeniz iklimi karakteristiğindedir. İklim Akdeniz iklimi karakteristiğine uygun olarak, yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlı geçer. Sıcak havanın etkisi ile yayla kültürü çok gelişmiştir. Haziran-Eylül döneminde; Zorkun, Ürün, Fenk, Almanpınarı ve Maksutoğlu yaylalarına büyük göçler olur.

Merkez, Bahçe, Düziçi, Hasanbeyli, Kadirli ve Sumbas ilçelerinin bazı köyleri, rakımı yüksek yayla karakteristiği göstermekte olup, ova kesiminden farklı iklim özelliklerini gösterir. Bu sebeple tarımsal faaliyetler de uzun zaman periyodunda tamamlanmaktadır.

Nüfus
24.10.1996 gün ve 4200 Sayılı Yasayla Toprakkale, Hasanbeyli ve Sumbas ilçe yapılarak, Kadirli, Düziçi ve Bahçe ilçeleri ise Adana ilinden alınarak Osmaniyemiz il statüsüne kavuşturulmuştur. İlimizin 7 ilçesi, 16 belediyesi ve 160 köyü mevcuttur.

22 Ekim 2000 yılında yapılan Nüfus tespiti kesin sonuçlarına göre ilimizin toplam nüfusu 458.782 kişidir. Nüfusun 311.994 kişisi şehir kesiminde ( % 68 ) ve 146.788 kişisi köy kesiminde ( % 32 ) yaşamaktadır.

Ulaşım
Osmaniyemiz ulaşım açısından çok şanslı konumdadır. İlimizi Adana'ya bağlayan D-400 karayolu gidiş, geliş çift şeritlidir. Ayrıca Tarsus-Adana-Gaziantep ve İskenderun ( TEM ) otoyolları ilimizden geçmektedir. İskenderun limanına yakınlığı ile Güneydoğu ve Doğu Anadolu'yu batıya bağlayan demiryolunun Osmaniye'den geçmesi de ili, ulaşım yönünden avantajlı kılmaktadır.
İlimizin toplam karayolu ağı 376 km'dir: Devlet yolu 66 km, il yolu 238 km ve otoyol 72 km'dir. Demiryolu ağı ise 60 km'dir.